Ik weet niet hoe vaak ik in de tijd dat ikzelf voorganger van een gemeente was de mensen niet heb uitgedaagd om zichzelf opnieuw aan Christus toe te wijden. Het werkelijke antwoord op een zwakke motivatie in ons christenleven is niet dat we onszelf opnieuw aan Christus toewijden.
Het ‘zelf’ is het feitelijke probleem. ‘Zelf’ is heel eenvoudig een ander woord voor ‘vlees’. Zelfgenoegzaamheid, dat feitelijk tot uiting komt in het ‘zelf proberen’ om het christelijke leven te leiden, is juist hetgeen dat ons van het christelijke leven afhoudt.
Ik weet dat velen dit vreemd vinden klinken. Ik wil het echter zelfs nog wat verder aanscherpen:
Hoe meer we ons best zullen doen om het christelijke leven te leiden, hoe minder kans van slagen we zullen hebben.
Overwinning in het leven als christen ontstaat namelijk niet door het te proberen, het ontstaat door simpel vertrouwen. We hebben er dus echt niets aan om ‘onszelf’ aan de Heer toe te wijden.
Zelfbeschikking, zelfbewustzijn, zelfvoldaanheid, zelfbeheersing, zelfbestuur, zelfbehoud, of zelfs zelfrespect, het zijn allemaal zaken die ons feitelijk in de weg staan als het om het christenleven draait.
Hier heb je een duidelijke Bijbeltekst:
Mattheüs 16:24 Toen zei Jezus tot zijn discipelen: Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochent zichzelf en neemt zijn kruis op en volgt Mij.
Moet je eens opletten dat Jezus zei dat we onszelf zullen verloochenen. Hij had het er niet over om jezelf aan Hem toe te wijden. Het antwoord op een zwakke christelijke betrokkenheid is niet dat we het nog een schepje harder proberen.
Het antwoord op een labiel, heen en weer schommelend christenleven is heel eenvoudig dat we Hem vertrouwen. Je zult echt geen beter christenleven gaan leiden nadat je jezelf aan God hebt toegewijd, waarbij je Hem echt verzekerd hebt dat je het nu een stuk steviger zal gaan aanpakken.
Nee, we zitten al bij de noodlottige brokstukken van onszelf, van al ons pogen, en dan erkennen we het ook zo makkelijk: ‘Heer, het is niet alleen maar moeilijk voor mij o u te gehoorzamen, het is een onmogelijke opgave. Daarom geef ik al dat proberen nu ook maar op en U mag het verder gaan doen. Daar vertrouw ik op. U bent uiteindelijk mijn Leven. Leef dat Leven dan ook maar verder door mij heen.’
Je ziet dus dat als jouw antwoord op je eigen zwakke betrokkenheid in het christelijk leven is om jezelf nog maar weer eens toe te wijden aan de Heer, dan ben je gevallen voor een grote evangelische leugen.
Nee, het antwoord is simpel dat we onze eigen onbekwaamheid erkennen en de Heer Zijn opstandingsleven door ons heen laat leven. Op die plek van volkomen vertrouwen op een opgestane Heer, wijzen we elke soort van zelfbeschikking of zelfbeheersing af omdat we ons daar ervan bewust zijn dat Zijn Leven meer dan genoeg is om ook in ons leven te werken.
Dat is de waarheid die jou echt bevrijdt in je eigen wandel in genade.