Ik heb 29 jaar lang, nadat ik de Heer heb leren kennen, tot de Heer gebeden dat Hij me maar sterker zou maken. Maar het hele idee dat we daarom zouden moeten bidden is een leugen. De werkelijkheid is juist dat de meesten van ons al veel te sterk zijn.
We zijn veel te sterk in onze eigen zelfgenoegzaamheid. God is er echt niet naar op zoek dat jij nog eens sterker zou worden. God wil juist dat je jouw eigen zwakheid erkent.
Het is juist als we aan het eind van ons vertrouwen op onze eigen kracht gekomen zijn en we onze eigen zwakte zien, dat we dan op de plek zijn waar God onze levens kan nemen en Zichzelf kan openbaren door ons heen.
2 Korinthe 12:9 Hij [de Heer] heeft tot mij gezegd: Mijn genade is genoeg voor jou, want de kracht openbaart zich eerst ten volle in zwakheid. Zeer gaarne zal ik dus in zwakheden nog meer roemen, opdat de kracht van Christus over mij komt.
God zegt hier tegen Paulus dat Zijn genade meer dan genoeg is. Hij heeft jouw of mijn kracht daar echt niet bij nodig.
Het idee dat we tot God zouden moeten bidden om ons sterker te maken is totaal niet Bijbels. We mogen onze zwakheid omarmen en we mogen ons erin verblijden dat de Heer zwakke mensen gebruikt die willen erkennen dat zij het in zichzelf niet in zich hebben om een levensstijl te openbaren dat Hem zou eren.
Als we, zo zwak als we zijn, onszelf overgeven in Zijn handen wordt Zijn kracht dwars door onze levens geactiveerd. Dan wordt het leven van Christus gezien. Zijn leven wordt dan uitgedrukt en niet onze eigen wilskracht en onze vastbeslotenheid.
Het hele idee dat je tot God zou moeten bidden of Hij je nog sterker zou willen maken opdat Hij je leven zou kunnen gebruiken is puur een leugen. We mogen onze zwakheid omarmen en zelfs God daarvoor danken omdat we weten dat in onze zwakheid Zijn kracht openbaar komt.
Dat is een waarheid die jou bevrijdt in je eigen wandel in genade.