is dat we een opwekking nodig hebben.
Ik denk dat er momenteel geen grotere leugen door de kerkelijke wereld gaat dan deze. Het idee dat we een opwekking nodig hebben is feitelijk niet waar.
Het hele woord ‘opwekking’ komt in die zin niet eens in het Nieuwe Testament voor. Er is ook totaal geen enkel onderwijs in het Nieuwe Testament dat erop zou wijzen dat we een opwekking nodig zouden hebben.
‘Opwekking’ is een uitsluitend in het Oude Testament voorkomend begrip. Wat we ook nodig hebben is een openbaring. Paulus bad dat de ogen van het hart geopend mogen worden. Dat is openbaring.
Efeze 1:15-18 Daarom houd ik, …, niet op te danken, als ik aan jullie denk mijn gebeden, opdat de God van onze Here Jezus Christus, de Vader van de heerlijkheid, aan jullie geeft de Geest van wijsheid en van openbaring om Hem recht te kennen: verlichte ogen van jullie harten,
Opwekking komt en gaat. Toen ik nog een klein jochie was hadden we tweemaal per jaar opwekkingssamenkomsten in de kerk. Begrijp me goed, als je dan dat vernieuwde enthousiasme en die toewijding aan de Heer ervaart, dan is dat bemoedigend. Het geeft je een heerlijk gevoel.
In het Nieuwe Verbond worden we nu veel verder meegenomen dan in een opwekking. De reden waarom we jaarlijks en soms zelfs tweemaal per jaar hadden is omdat het uiteindelijk weer afzwakt. Ik kan je echter garanderen dat de openbaring van wie je bent in Jezus Christus nooit een dag ouder zal worden, dat verzwakt nooit.
Ik zal hierover iets uit het Nieuwe Testament lezen, waar Paulus het Oude Verbond vergelijkt met het Nieuwe Verbond.
2 Korinthe 3:7-11 Indien nu de bediening van de dood, met letters op stenen gegrift, gepaard ging met zulk een heerlijkheid, dat de kinderen van Israël de blik niet op het aangezicht van Mozes konden vestigen om de heerlijkheid van zijn aangezicht, die toch verdwijnen moest,hoe zal niet nog meer de bediening van de Geest in heerlijkheid zijn? Want indien de bediening, die veroordeling brengt, heerlijkheid was, veel meer is de bediening, die rechtvaardigheid brengt, overvloedig in heerlijkheid. Immers, zelfs hetgeen verheerlijkt was, is in zoverre niet verheerlijkt, als deze heerlijkheid het te boven gaat. Want als het verdwijnende met heerlijkheid gepaard ging, veel meer is dan het blijvende in heerlijkheid.
Hier vergelijkt Paulus de heerlijkheid van het Oude Verbond met de heerlijkheid van het Nieuwe Verbond. Hij erkent hier volmondig dat de ontmoeting van Mozes op de berg zonder meer in heerlijkheid was omdat zijn gezicht die glans weerspiegelde. Het probleem hier was echter dat die heerlijkheid direct begon met af te zwakken, het verdween.
Mozes was zo beschaamd dat hij een sluier om zijn gezicht droeg. Hij kon die heerlijkheid niet vasthouden. Paulus erkende dat dit verbond een zekere mate van heerlijkheid had. Maar als je het vergelijkt met de heerlijkheid die het deel is van de gelovigen onder het Nieuwe Verbond, dan stelt het niets voor.
Toen wij namelijk die openbaring van genade ontvingen, van wie we in Christus zijn, toen kregen we deel aan een heerlijkheid van het Nieuwe Verbond, die nooit en te nimmer zal afzwakken of verdwijnen. Er is dan dus ook niet een soort herhaling van die heerlijkheid nodig.
Het hele idee dat wij een opwekking nodig zouden hebben klinkt dan misschien wel goed, zoals veel van deze leugens, maar het is eenvoudig niet waar. Wat we nodig hebben is een openbaring van de genade van God dat ons laat zien wie we in Jezus Christus zijn.
Als we die openbaring ontvangen dan hebben we iets te pakken dat een opwekking veruit overtreft. Dat is een heerlijkheid die nooit verdwijnt. Dat is een waarheid die jou bevrijdt in je eigen wandel in genade.
WIL JE EEN OPWEKKING? WEES DAN EEN OPWEKKING!