Dat lijkt opnieuw weer een goede grond om mensen lief te hebben, nietwaar? Het doel: Om hen voor Christus te winnen.
De waarheid is dat dit absoluut geen goede reden is om mensen lief te hebben of om vriendschap met hen aan te gaan. We sluiten vriendschap met mensen en we houden van mensen omdat dit onze natuur is. Dat is simpel wie we zijn.
Als we vriendschap sluiten met een ongelovige enkel en alleen om die persoon voor Christus te winnen betekent dat je met een onderliggend motief vriendschap met hen bent aangegaan.
Begrijp me nu wel even juist. Er is niks mis met het verlangen om mensen te winnen voor Christus, zodat ze opnieuw geboren worden. Maar als we mensen liefhebben en vriendschap met hen sluiten, dan moet daar geen verborgen agenda achter zitten.
Christus woont in ons en Hij houdt eenvoudigweg van mensen. Zo is Hij nou eenmaal. Hij houdt van hen als ze gelovigen zijn en net zo goed als ze geen gelovigen zijn. Ook al zouden ze nooit en te nimmer gelovigen worden, dan nog houdt Hij van hen.
In de Bijbel staat in het evangelie van Markus de geschiedenis van de rijke jongeling. Die jongeman vroeg aan de Heer het volgende:
Markus 10:17 Goede Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te beërven?
Het antwoord van Jezus was:
Markus 10:21 Ga heen, verkoop al wat je hebt en geef het aan de armen, en je zal een schat in de hemel hebben, en kom hier, volg Mij.
De reden waarom de Heer met dit antwoord kwam was omdat deze jongeman zichzelf presenteerde als iemand die zich prima aan de wet hield. Jezus paste de eis dus aan de grens van de wet aan om te kijken of dit hem zou overtuigen van zijn zonde. De beste jongen wilde dat niet en vertrok dan ook droevig.
Er staat echter nog iets boeiends in ditzelfde vers dat het hart van Jezus blootlegt.
Markus 10:21 Jezus, hem aanziende, had hem lief.
Nu een belangrijke vraag in dit verband.
Denk jij dat Jezus niet vanaf het allereerste al wist dat deze jongeman niet alles achter zou laten om Hem te volgen? Natuurlijk wist Hij dat. Toch met al die kennis in Zijn hoofd had de Heer deze man onvoorwaardelijk lief.
We kunnen de mensen om ons heen onvoorwaardelijk liefhebben. Ik kan je garanderen dat als jij met zo’n bijbedoeling als ‘de ander winnen voor Christus’ vriendschap sluit met iemand, dat die ander dat wel zal aanvoelen. Als wij een verborgen agenda hebben die we voor de ander achterhouden, dan merkt de ander dat.
Laten we dat hele motief aan de kant leggen. We mogen de ander liefhebben omdat Christus in ons leeft, waardoor het onze natuur geworden is om lief te hebben.
Als je echt onvoorwaardelijk de ander lief hebt dan hoef je niet vreemd op staan te kijken als de ander zich tot die Christus in jou aangetrokken zal voelen en je zal vragen naar dat leven uit genade. Christus zelf zal hen trekken.
Het idee dat we vriendschap met mensen in de wereld moeten sluiten om hen tot Christus te kunnen leiden is een leugen. We sluiten vriendschap en hebben lief simpel omdat we niet met minder toekunnen. Christus is namelijk ons leven. Hij heeft hen lief, dus hebben wij hen ook lief.
Dat is een waarheid die je bevrijdt in je eigen wandel in genade.